ΕΦΙΑΛΤΗΣ
Ο ΛΑΪΚΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ
Εφιάλτης ο γιός του Σοφωνίδου, είναι ο λαϊκός επαναστάτης που εκμεταλλευόμενος την μεταρρύθμιση του Σόλωνα και εν συνεχεία του Κλεισθένη, άρπαξε στην κυριολεξία την εξουσία από τους Ολιγαρχικούς Αθηναίους και την παρέδωσε στους πολίτες, θέτοντας σε λειτουργία το πολίτευμα της Δημοκρατίας παγκοσμίως. Ως συνεργάτη του αναφέρουν και τον Αρχέστρατο. Στην ουσία ένα τέτοιο κίνημα, πρέπει να είχε ευρεία συμμετοχή αθηναίων πολιτών.
Η επίσημη ιστορία, από... φόβο μήπως τον... αδικήσει, προτίμησε να τον αποσιωπήσει! Έτσι ο μεγάλος αυτός επαναστάτης δεν είναι γνωστός παρά μόνο στους ειδικούς της ιστορίας, ενώ ο κατασκευασμένος από τους Ολιγαρχικούς συνώνυμός του, Εφιάλτης ο Τραχίνιος, ο προδότης των Θερμοπυλών, είναι γνωστός στους πάντες.
Το όνομα Εφιάλτης «σηματοδότησε εξελίξεις» για την πολιτικό γίγνεσθαι της ιστορίας. Ας πάρουμε τα γεγονότα με τη σειρά.
Στην εποχή μας ακούγονται μεμονωμένες παραπλανητικές φωνές, χωρίς γνώση, που δεν ικανοποιούν, ούτε δίνουν λύση στον καταπιεσμένο από άνθρωπο. Όλοι φτάνουν άκοπα στο αποτέλεσμα χωρίς να προβληματιστούν, ότι χωρίς την κατάλληλη υποδομή δεν μπορείς να προχωρήσεις. Επί Δράκοντος υπήρχε ένας Σόλωνας, που έχοντας την κοινή αποδοχή λαού και αρχόντων, υλοποίησε την μεταρρύθμισή του. Σήμερα; Μόνο δημαγωγούς, δημαγωγούς, δημαγωγούς και τηγανίτα τίποτα.
Εμείς οι απλοί άνθρωποι που βρισκόμαστε μακριά από την λεγόμενη εξουσία, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο που βρίσκονταν οι αθηναίοι πολίτες, από την καταπίεση των τυράννων ολιγαρχικών της εποχής του Δράκοντα, και τότε θα διαπιστώσουμε ότι το πρώτο βήμα είναι να χαράξουμε, νέα πορεία προς τη Δημοκρατία, διδασκόμενοι από την εμπειρία της αληθινής αθηναϊκής δημοκρατίας, ώστε με εμπιστοσύνη και σοβαρότητα να αλλάξουμε τον τρόπο αντιμετώπισης του πολιτικού μας τοπίου.
Ακολουθούν αποσπάσματα από το βιβλίο «Η Δημοκρατία του Εφιάλτη», του συγγραφέα–ιστοριοδίφη Χρήστου Γ. Ρήγα, προσφορά του συγγραφέα και των εκδόσεων «Έλευσις» στους αναγνώστες της Ελληνοπαιδείας. hellenicpaedia.gr
Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
1. Η μεταρρύθμιση του Δράκοντα
Με τη μεταρρύθμιση του Δράκοντα (621 π.Χ.), ο ιωνικής καταγωγής πληθυσμός χωρίστηκε σε τέσσερις τάξεις, ανάλογα με τον πλούτο και την καταγωγή.
Την πρώτη τάξη αποτελούσαν οι πολύ πλούσιοι ευγενείς και αυτοί νέμονταν όλα τα αξιώματα ανάλογα με την περιουσία του καθενός. Τη δεύτερη τάξη αποτελούσαν οι λιγότεροι πλούσιοι ευγενείς, την τρίτη τάξη οι έμποροι, οι βιοτέχνες κ.λπ., και την τέταρτη τάξη ο φτωχός λαός. Στην εκκλησία του δήμου είχαν δικαίωμα να πάρουν μέρος μόνον οι τρεις πρώτες τάξεις.
Την εξουσία ασκούσαν ο Άρχων, ο Πολέμαρχος, ο Βασιλιάς και οι έξι Θεσμοθέτες, οι γνωστοί μας εννέα άρχοντες. Την εποπτεία της πολιτείας είχε η Βουλή του Αρείου Πάγου. Τον ρόλο του πρωθυπουργού έπαιζε ο Άρχων, και το έτος που ασκούσε την αρχή του έφερε το όνομά του (επώνυμος Άρχων). Οι φτωχοί, που δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα, αναζητούσαν ασφάλεια και προστασία στα γένη τους.
Η ανάληψη των αξιωμάτων με βάση το ετήσιο εισόδημα του κάθε ευγενούς, που καθιερώθηκε με τη μεταρρύθμιση του Δράκοντα, είχε ως αποτέλεσμα να επιδοθούν όλοι στο κυνήγι του πλούτου. Πηγή πλούτου τότε ήταν η γη. Οι όροι μίσθωσης
και δανεισμού έγιναν δυσβάστακτοι. Οι καλλιεργητές δούλευαν για ένα κομμάτι ψωμί.
Οι δανειστές χορηγούσαν δάνεια με υπερβολικό τόκο και με υποθήκη όχι μόνο τα κτήματα, αλλά και τα σώματα των δανειζομένων, καθώς και των μελών των οικογενειών τους. Ο αριθμός αυτών που αδυνατούσαν να πληρώσουν τα χρέη τους στην ταγμένη προθεσμία μεγάλωνε, η γη τους περνούσε στα χέρια των δανειστών τους και οι ίδιοι μετατρέπονταν σε δουλοπάροικους και, σε πολλές περιπτώσεις, σε δούλους.
Όταν οι πλούσιοι γαιοκτήμονες παραβίαζαν τους όρους της συμφωνίας, οι φτωχοί καλλιεργητές δεν μπορούσαν να βρουν το δίκιο τους στα δικαστήρια, γιατί τα αφεντικά τους ήταν μαζί και δικαστές τους. Οι παράνομες δικαστικές αποφάσεις ήταν συνηθισμένο φαινόμενο, με αποτέλεσμα να διαλύονται οικογένειες και να πωλούνται τα μέλη τους ως δούλοι.
Η κατάσταση είχε γίνει απελπιστική για τους φτωχούς και η δυσαρέσκεια κατά της εξουσίας των ευγενών αγκάλιαζε ακόμα και ευγενείς. Η πολιτεία βρισκόταν στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου ή τυραννίας. Κάτω από τη γενική κατακραυγή, η Βουλή του Αρείου Πάγου αποφάσισε να γίνει μεταρρύθμιση του πολιτεύματος, με την προϋπόθεση όμως ότι και στο νέο πολίτευμα την εξουσία θα ασκεί η πρώτη τάξη των ευγενών. Συμφώνησαν όλοι να αναθέσουν τη μεταρρύθμιση του πολιτεύματος σε πρόσωπο κοινής εμπιστοσύνης και ως τέτοιο υπέδειξαν το Σόλωνα, που τον εκτιμούσαν όλοι. Οι μεν ευγενείς για την καταγωγή του, οι δε φτωχοί για την τιμιότητα και τη σοφία του. Αποφάσισαν η εκλογή του να γίνει από την εκκλησία του δήμου για να έχει αυξημένο κύρος, σαν εκλεκτός όλων των πολιτών, με αυξημένες αρμοδιότητες: άρχων μαζί και νομοθέτης.