Ευρέθη άνθρωπος που κατήγγειλε δημοσίως τον Διονύσιο Σολομό, ως Εβραίο, Ομοφυλόφιλο, Μεθύστακα και Ελευθεροτέκτονα. Ο άνθρωπος αυτός, σύμφωνα με τις εντολές που ακολουθεί πιστά από τ’ αφεντικά του, λίγα είπε. Το ότι κρατάει ελέω Ολιγαρχών ένα μικρόφωνο, δεν τον απαλλάσσει, όμως, απ’ το βαρύ ιστορικό ατόπημα που διέπραξε.
Μέσα στον τυφώνα που ζει η ανθρωπότητα, κρίναμε φρόνιμο αντί για ευχές, που δεν παίζουν πλέον κανένα ρόλο, αφού η αθωότητα έχει δολοφονηθεί από τους δήθεν πνευματικούς, που ακολουθούν τις εντολές των αφεντάδων τους, να σας προσφέρουμε μαζί με το καλό μου συνεργάτη Γρηγόρη Τσικόπουλο, τις σκέψεις μας, όπως τις είχαμε διατυπώσει και γελάγαμε μαζί με τους φίλους μας.
Ορισμένα έθιμα και παραδόσεις μας φαίνονται γρίφος, ως προς τις απαρχές που ξεκίνησαν να δοξάζονται. Τα έθιμα, πρέπει να θυμόμαστε, ότι διαμορφώνονται αφού αποδειχτεί με το πέρασμα των χρόνων το «χρήσιμον» του γεγονότος, σε σχέση με τον άνθρωπο.
Μέτρο της κοινωνικής ζωής μικρών ή μεγάλων ομάδων είναι ο άνθρωπος. Αλαζονικός και ξεστρατιμένος από αυτές τι αρχές, έχοντας πειστεί ότι αυτός είναι ο κυρίαρχος του φυσικού του περιβάλλοντος, έχασε κάθε επαφή με την πραγματική αξία της ζωής.
Σε μερικές ημέρες θα ακουστούν από τα παιδικά χείλη τα κάλαντα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Για τους περισσότερους ανθρώπους το άκουσμα αυτό είναι ένα χριστιανικό έθιμο που προαναγγέλλει τη γέννηση του Χριστού… αυτή είναι η αλήθεια, ή μήπως αγνοούμε τα παλιά μας ιστορικά γεγονότα;
Το ότι ανατέλλει ο ήλιος δεν είναι προνόμιο, ούτε έθιμο των χριστιανών, ούτε κανενός θρησκευτικού δόγματος.
Ὁ Ἕλληνας εἶναι πιὸ ἐγωιστὴς ἀπὸ μᾶς καὶ συνεπῶς καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ ἔθνη τοῦ κόσμου. Τὸ ἄτομό του εἶναι «πάντων χρημάτων μέτρον» κατὰ τὸ ρητὸ τοῦ Πρω-ταγόρα.
Όχι! δεν ήθελα πλέον ν’ ακούσω και τρίτο Μάρτυρα. Τα μαρτύρια της ιδέας δεν διαφέρουν τίποτε μεταξύ των, όσον διαφορετικά και αν είνε τα μαρτύρια του σώματος. Όχι· δεν ήθελα πλέον να ταράξη την ψυχή μου και τρίτου μάρτυρος στεναγμός, είχα δε ετοιμασθή να καταφύγω και πάλιν προς το Φάσμα, πού μ’ επερίμενε εις το άκρο του Δρόμου, ότε από το ύψος του Σταυρού μία φωνή μ’ εκάρφωσεν εις την θέσιν μου.
Και έλεγε η φωνή :
Οι ιστορικοί δε μπορούν, όταν κάνουν τις καταγραφές των γεγονότων, όταν δηλαδή κάνουν την καταγραφή της Ιστορίας, να ξεφύγουν, όπως και όλοι οι άνθρωποι, εντελώς από την υποκειμενικότητά τους, να αρθούν πάνω από τις περιστάσεις, να ξεχάσουν ποιοι είναι και τι πιστεύουν, να γίνουν αντικειμενικοί και με αντικειμενικότητα να κάνουν τις καταγραφές τους.
Εδώ και δεκαετίες με προβληματίζει ο τρόπος που αντιδρούν οι Ελληνίδες και οι Έλληνες γιά διάφορα γεγονότα που έχουν άμεση σχέση με τη ζωή τους, ή καλύτερα με την ύπαρξή τους. Θα αναρωτηθείτε, μα καλά και εσύ δεν είσαι Έλληνας, γιατί δεν γκρινιάζεις, τι μας παριστάνεις το σοφό;
Πριν μερικές ημέρες, στις 20 Σεπτεμβρίου, ο δημοκρατικός ελληνισμός γιόρτασε τη σπουδαιότερη μάχη των Αθηναίων πολιτών, κατά των Ολιγαρχικών βαρβάρων της ανατολής.
Όλοι θρηνούν, έλλειψη γνώσεων, γιατί το επίσημο Κράτος δεν έχει φροντίσει για την αρχαιολογική αποκατάσταση της Σαλαμίνας και ιδιαίτερα, του κόλπου όπου το 480 π.Χ. οι Αθηναίοι συνέτριψαν τους βαρβάρους και έσωσαν, όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά, και τους υπολοίπους λαούς.
Όλοι, ειδικοί και μη, απορούν με το αποτέλεσμα των περασμένων εκλογών. Σκέφτονται αναλύουν και μιλάνε σαν να μη υπήρξαν μάρτυρες της αλήθειας, ή σωστότερα, κατοικούν σε ένα άλλο Κράτος, όπου από τον καναπέ τους και εκ του ασφαλούς βγάζουν συμπεράσματα.
Ποια είναι η αλήθεια που οδήγησαν στις πρόωρες εκλογές; αιτία των εκλογών, δεν ήταν τα οικονομικά μας χάλια, αλλά η «Φιλοδοξία» του κ. Αλέξη Τσίπρα.